Vijf vragen aan Emma Slieker, trainer voor de vaardigheidstrainingen binnen de NOB

Voor de vaardigheidstrainingen binnen de NOB verwelkomen we een nieuw gezicht: trainer Emma Slieker. Zij verzorgt de cursussen Persoonlijke Effectiviteit, Effectief Communiceren, Adviesvaardigheden, Presenteren en Onderhandelen. Vijf vragen aan Emma voor een nadere kennismaking.

Kun je iets over jezelf vertellen en hoe je in jouw vakgebied terecht bent gekomen

Ja, natuurlijk. ik hou heel erg van avontuur en nieuwe dingen doen. In mijn vrije tijd is dat bijvoorbeeld door verre reizen te maken of nieuwe hobby’s te proberen. Vorig jaar was dat roeien, nu is het klimmen. Ik houd van zowel actief bezig zijn als juist rustig een sudoku doen op de bank. Die afwisseling vind ik prettig.

Al van jongs af aan ben ik gefascineerd door dynamieken om me heen. Als kind zat ik al graag op een terras ‘mensen te kijken’. Die nieuwsgierigheid zie je ook terug in mijn werk. Dat heeft me uiteindelijk richting psychologie en later sociale psychologie gebracht, waarbij ik me vooral ben gaan richten op groepsprocessen en interactie tussen mensen. Zo ben ik in het trainersvak gerold en doe dat nu ongeveer zes jaar. In mijn studieperiode ben ik Noah Zeevenhooven (een van de trainers uit het vaardighedentraject) tegengekomen, die dezelfde achtergrond heeft. Hij is zowel collega als goede vriend. Hij vroeg me al eerder of iets bij de NOB wilde doen, zo ben ik in contact gekomen met de NOB.

Voor mij is het belangrijk dat theorie toepasbaar is en dat er veel afwisseling is: doen, sparren, lachen, en energie in de groep

Je gaat de cursussen uit het vaardighedentraject verzorgen. Wat kunnen cursisten verwachten van een training die jij verzorgt? Gebruik je specifieke werkvormen of oefeningen?

Tijdens de cursussen vind ik het fijn om actief bezig te zijn. Ik hou niet van standaard draaiboeken afgaan, waarbij je alleen naar theorie luistert. Voor mij is het belangrijk dat theorie toepasbaar is en dat er veel afwisseling is: doen, sparren, lachen, en energie in de groep. En soms een korte bewegingsoefening, dat geeft mij en de groep een boost – zeker na de lunch.

Daarnaast werk ik veel met wat er op dat moment speelt, in het hier en nu. Want naast oefenen en plezier, houd ik ook van diepgang en een spiegel waar dat kan. Zo wordt een training echt waardevol.

Ik zet mezelf graag in als ‘instrument’, om op te merken wat er bij de deelnemers (en mij) gebeurt. Het gaat mij er dus om dat ik aansluit bij de groep en inspeel op wat nodig is.

Je hebt inmiddels bij alle trainingen die je straks zelf gaat geven, meegekeken. Hoe heb je dat ervaren? Waren er dingen die je verrasten of inspireerden?

Het voelde meteen vanaf het moment dat ik bij jullie aansloot als een warm bad. Ik werd heel open ontvangen. Ook op de locatie waar de cursussen gegeven worden. Toen ik bij de Ernst Sillem Hoeve binnenkwam, was het meteen: “Ha Emma, oh ja, jij bent allergisch voor knoflook!”. Heel grappig. Ik vond meteen de aansluiting. Dat vond ik echt heel prettig.

Als ik naar de cursisten kijk, viel me enorm op dat iedereen al best goed zicht heeft op de eigen kwaliteiten en mogelijke valkuilen. Ze zijn behoorlijk reflectief. Tegelijkertijd zijn ze ook praktisch, doelgericht en heel helder in de manier waarop ze dingen verwoorden. Die combinatie vond ik heel leuk, het verraste me echt: ze weten al veel over zichzelf.

Daarnaast is de groep heel divers. Volgens mij leren ze daardoor ook veel van elkaar en geven ze elkaar veel terug. En iedereen is ook nog eens heel leergierig.

Zijn er bepaalde behoeften, vragen of dynamieken die je opvielen?

Wat nu vooral bij me opkomt, is het onderwerp weerstand. Bijvoorbeeld wanneer cursisten in dagelijkse interactie met klanten of senior managers te maken krijgen met een dominante of emotionele houding van de ander. Hoe ga je daarmee om? Die tegenstrijdigheden vielen me op in de oefeningen die we deden. Dat zijn situaties die voor sommigen lastig of uitdagend kunnen zijn.

Wat hoop je dat cursisten meenemen uit jouw training?

Het belangrijkste voor mij is dat iedereen iets concreets uit een training meeneemt, groot of klein, dat bij hen past. Geen one size fits all of dat ze alle theorie onthouden. Maar tools die écht te gebruiken zijn in lastige situaties. Die aansluiten bij de persoon en voor zowel hun loopbaan als in hun verdere leven. Dus dat ze met nieuwe ervaringen, inzichten en vertrouwen weer verder kunnen.