In deze editie van onze rubriek Transfer spreken we met Sven Kuipers, fiscaal jurist met een carrière die zich uitstrekt over zowel de adviespraktijk als het publieke domein. Na twaalf jaar PwC stapte hij over naar de Belastingdienst, waar hij zich onder andere bezighield met DAC6 en Pijler 2. Sinds maart 2025 is hij terug in de advieswereld, bij Deloitte. Wat leerde hij in de tussentijd, en wat bracht hem terug?
Mijn naam is Sven Kuipers. Ik ben geboren in Den Haag en woon tegenwoordig in de buurt van Rotterdam. Ik heb fiscaal recht gestudeerd in Leiden en begon mijn carrière in 2008 bij PwC, waar ik – op een klein uitstapje na – zo’n twaalf jaar heb gewerkt. Daar was ik vooral actief in de internationale VPB-praktijk. Ik heb ook een jaar voor PwC in New York gezeten. In de laatste jaren lag mijn focus voornamelijk op Amerikaanse bedrijven. In 2020 ben ik overgestapt naar de Belastingdienst. Daar hield ik me vooral bezig met DAC6 en Pijler 2. Sinds 1 maart werk ik bij Deloitte in het International Tax Team, opnieuw met een sterke focus op de Amerikaanse praktijk.
Bij de Belastingdienst werkte ik heel specialistisch, met name op thema’s als DAC6 en Pijler 2. Dat was inhoudelijk interessant, maar ik miste het bredere perspectief van de adviespraktijk
Een jaar of vijf à zes geleden merkte ik dat ik graag in het publieke domein wilde werken. Dat kwam voort uit een oprechte wens om op een andere manier bij te dragen aan de maatschappij. Tegelijkertijd had ik altijd al de ambitie om les te geven.
Door corona duurde het even voordat dat allemaal van de grond kwam, maar uiteindelijk ben ik vier dagen per week bij de Belastingdienst gaan werken en stond ik één dag per week voor de klas. Drie jaar lang gaf ik economie op de middelbare school waar ik zelf vroeger ook heb gezeten. Dat was ontzettend leuk om te doen. Tegelijkertijd bleek het ook behoorlijk intensief. Eén dag per week klinkt misschien overzichtelijk, maar er komt veel bij kijken: voorbereiding, nakijkwerk, oudergesprekken… Op den duur werd het toch te druk om te combineren, dus heb ik – met pijn in het hart – besloten om te stoppen met lesgeven.
Toen ben ik gaan nadenken over mijn fiscale toekomst. Bij de Belastingdienst werkte ik heel specialistisch, met name op thema’s als DAC6 en Pijler 2. Dat was inhoudelijk interessant, maar ik miste het bredere perspectief van de adviespraktijk.
Daarnaast combineer ik graag een managementspoor en een vakinhoudelijk spoor. Die ruimte is er in de adviespraktijk vaak meer, dus heb ik onderzocht of een terugkeer mogelijk was – en zo ben ik bij Deloitte terechtgekomen.
Voor mijn overstap had ik eigenlijk nooit zo goed nagedacht over hoe het binnen een organisatie als de Belastingdienst precies werkt. Hoe lopen de processen? Welke procedures zijn er? Naar welk loket moet je welk verzoek sturen? En hoe is de organisatie opgedeeld tussen grote en kleine bedrijven?
Die kennis neem ik nu mee terug de adviespraktijk in. Het is ontzettend waardevol om te weten hoe die interne processen verlopen – het maakt de samenwerking een stuk soepeler.
Ik moet erbij zeggen dat ik binnen de Belastingdienst vrij specifieke rollen heb gehad, in de unit Internationaal. Daar worden bijzondere processen afgehandeld: gegevensuitwisseling, rulings, MAP-procedures… Dat is niet het standaardwerk van een VPB-inspecteur. Mijn ervaring is dus wellicht wat anders dan die van de gemiddelde collega bij de Belastingdienst.
Binnen die internationale hoek werk je veel op beleidsmatig niveau en met een zekere helikopterview, bijvoorbeeld op het gebied van hoe toezicht moet worden gehouden. Je bent veel minder bezig met individuele klantcases dan binnen de adviespraktijk. Dat vond ik erg interessant, maar het verschilt natuurlijk sterk per rol binnen de organisatie.
Heel goed. Ik werk bij een leuk team met enthousiaste mensen. En ik ben aangenomen om mee te bouwen aan een specifiek onderdeel van de Amerikaanse praktijk binnen Deloitte. Daar kijk ik erg naar uit – ik hoop daar in de komende jaren echt een stevige pijler van te maken. Het voelt als het opstarten van een eigen ‘winkeltje’ binnen het grotere geheel.
Zeker. Het kan geen kwaad om over en weer meer begrip te krijgen. Je leert elkaars taal spreken, snapt beter hoe de ander denkt. Dat is ontzettend waardevol.
Tegelijkertijd is het belangrijk om te weten waar je aan begint. Bij de Belastingdienst – en zeker binnen beleidsmatige rollen zoals ik die gehad heb – zijn veel afdelingen betrokken bij het besluitvormingsproces. Je moet met veel verschillende belangen rekening houden: politieke impact, uitstralingseffecten, enzovoorts. Dat vraagt om een andere manier van werken. Als je liever snel schakelt en je volledig op je klanten richt, dan is het misschien minder passend. Maar als je het leuk vindt om breder en beleidsmatiger te denken, dan is het absoluut de moeite waard.
